Andrzej Zaucha był jednym z najpopularniejszych polskich wokalistów przełomu lat 80. i 90. Sławę zapewniły mu występy choćby z Andrzejem Sikorowskim (Pod Budą) i Ryszardem Rynkowskim, przeróbki takich hitów jak „Czarny Alibaba”, ale też własne przeboje „Myśmy byli sobie pisani”, „Bądź moim natchnieniem” czy „C’est la vie – Paryż z pocztówki”. Był również cenionym wokalistą jazzowym, po odejściu Marka Grechuty śpiewał w zespole Anawa oraz na jednym albumie jazzrockowego zespołu Dżamble, grał też główną rolę w musicalu „Pan Twardowski”. Po śmierci ukochanej żony Elżbiety uwikłał się w romans ze znacznie młodszą aktorką Zuzanną Leśniak-Goulais, co stało się przyczyną jego przedwczesnej śmierci w roku 1991 – oboje zostali zastrzeleni przez zazdrosnego męża kobiety Yvesa Goulaisa. Fenomen postaci i twórczości Zauchy przybliżają w „Serca bicie. Biografia Andrzeja Zauchy” Katarzyna Olkowicz i Piotr Baran. Opowiadają o jego trudnym dzieciństwie, zainteresowaniu sportem, początkach kariery, graniu „do kotleta” na Zachodzie i mozolnym przebijaniu się na sam szczyt. Pomocne są w tym relacje i wspomnienia przyjaciół artysty, zarówno tych znanych z pierwszych stron gazet, jak Zbigniew Wodecki, ale też członków jego rodziny i zwykłych ludzi, opowiadających o tym, jak prawym i sympatycznym człowiekiem był Zaucha, a do tego tak bardzo utalentowanym. Odszedł w rozkwicie swej kariery, licząc zaledwie 42 lata, co każe domniemywać, że mógł jeszcze sporo osiągnąć, ale i tak pozostawił po sobie wiele – warto wracać do tych piosenek, warto też czytać o tak wyjątkowych postaciach jak Andrzej Zaucha.
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz